Nu hoor ik heel vaak om me heen dat een bioresonantie therapeut of een orthomoleculair therapeut wel geen ‘echte’ pillen zal slikken. Nou, dat is niet waar. Op dit moment ben ik bezig met een kuurtje van de meest mooie blauwe pilletjes van de dokter. Antibiotica.

Afgelopen week kreeg ik wat kiespijn. Dat kan gebeuren en uiteraard behandel ik mezelf meteen met wat vitamine C, MSM en meer dingetjes. En uiteraard maak ik meteen een afspraak met de tandarts. Ik hoor het mezelf nog zeggen: het is maar een beetje kiespijn, dat hou ik nog wel een paar dagen uit hoor. Helaas… Toen ik aan de 4e ibuprofen begon wist ik dat het foute boel was. Zeker omdat ik er ook plots hele hoge koorts bij kreeg.

Dus de volgende morgen tandarts gebeld voor een spoedafspraak op mijn vrije ochtend. Dan ben je, ondanks een tandartsfobie, heel blij dat je bijna direct mag komen. En jawel, een zenuw in de kies was gaan ontsteken. Dus open boren en blij zijn dat de pijn afneemt. Maar de lucht die vrijkwam duiden op een nog groter probleem. Mijn kaak voelde ook niet zo fijn aan. Dus… de tandarts stond erop dat ik een antibiotica kuur zou nemen. Dat is geen probleem, het is de tweede in mijn hele leven. Samen met een pre- en probioticum is dat best te doen.

Inmiddels is de koorts na 4 dagen aan het afnemen en voel ik me weer een stuk beter. Gelukkig wel, en daar zijn de medicijnen ook voor bedoeld. Als het nodig is moet je ze gewoon nemen. Maar in het geval van antibiotica is het verstandig om er ondersteunende medicatie bij te slikken. En te weten dat bijvoorbeeld vitamine C bij dit soort ingrepen niet verstandig is. Dan ben ik blij dat ik een opleiding heb gehad waardoor ik weet wat ik kan doen om mezelf er weer snel bovenop te helpen.

En mijn tandartsfobie? Ach, ik mag over een paar dagen weer terug en we hebben om het maar even af te leren meteen 3 andere afspraken gemaakt! Want het heeft wel wat werk nodig… en misschien, heel misschien, ga ik het naar de tandarts gaan nog wel eens een aangename gang

Ja, ik volg weer eens een opleiding en in de opleiding hoor ik dan dingen waarvan ik denk: zou dat echt werken? En voordat ik het op een cliënt ga uitproberen, doe ik dat eerst op mezelf. Weet ik in elk geval wat er gebeurd.

Zo hoor ik in deze opleiding weer eens over voeding en dan met name het intermitting fasting. Dat houd in dat je een maaltijd overslaat, 24 uur niet eet of aan watervasten gaat doen. Dat 24 uur en watervasten zal ik echt niet aanraden of zelfs maar zelf uitproberen, maar dat van die maaltijd… ja, dat leek me wel te doen.

Nu is het zo dat ik een probleem heb met mijn metabolisme, of zoals een cliënt het zo lekker kon omschrijven, je houd genoeg vast. Ja, ik ben schildklierpatiënt en ik kan niet zomaar alles doen. Dus bedacht ik vanmorgen dat ik eigenlijk geen trek had en aangezien ik dan toch geen behoefte aan een ontbijt had, sloeg ik dat gewoon over.

Dat blijkt een heel slecht idee te zijn. Mijn bloedsuikerspiegel is niet zo stabiel en ik heb een hoofdpijn! Maar ach, het leereffect is wel bereikt. Ik kan dat dus niet doen.

Maar dat betekent niet dat het niet goed is voor een ander. Of zoals mijn docent heel regelmatig mijn medecursisten probeert uit te leggen: niet iedereen is hetzelfde en reageert niet hetzelfde.
Er is geen pil voor iedereen, er is geen methode voor iedereen! Het mag dan wel mode zijn, maar net als met kleding, ik denk dat niet iedereen een bloemetjesjurk kan dragen, niet iedereen kan hetzelfde middel of methode verdragen.

Maar goed, ik ben wel iemand die het gaat uitproberen. Want ik wil wel weten wat er gebeurd zodat ik het kan uitleggen! Ook al moet ik dat dan aan de lijve ondervinden en is dat niet leuk.

En dan het bespreken met mijn vader die heel droog uitbrengt: had ik je ook wel kunnen vertellen. Neem je even wat extra mineralen in? Voor het geval je dat niet wist, het helpt tegen hoofdpijn. Dat doen we dan maar.